2. Dromen zijn bedrog?

Zwijgend liepen we naast elkaar door de gangen van de school. Het gekke was dat de normale drukte me totaal ontging. Het enige waar ik oog voor had was de perfecte manier van lopen van Myra. Om te voorkomen dat ik constant naar haar zou staren, wat ik zo zou doen als het er niet volkome idioot uit zou zien, keek ik af en toe naar de mensen om ons heen, of die ook zo gefascineerd waren door haar verschijning. Maar om de een of andere reden viel niemand op wat mij wel aan haar opviel. Niemand die speciaal lang naar haar keek, waarschijnlijk waren er zelfs klassen vol die niet doorhadden dat ze nieuw was op school aangezien onze school 1500 leerlingen telt. Veel te snel waren we bij natuurkunde, de plaats naast mij was al bezet en Katja was niet van plan haar plek zomaar op te geven. Ik besloot samen met Myra vooraan te gaan zitten, met als excuus dat het anders zielig zou zijn haar alleen te laten.
Toen ik naast Myra ging zitten na de smoes aan Katja te vertellen fluisterde ze, enigszins boos: “Ga gerust naast Katja zitten, ik red me echt wel.” Een beetje geschrokken keek ik haar aan. Zou ze me gehoord kunnen hebben? Nee, dat kan niet, ik fluisterde. “Nee, ik wil je graag beter leren kennen.” Oei! Klonk dat niet heel vreemd, een meisje dat tegen een ander meisje zegt dat ze haar beter wil leren kennen, op haar eerste schooldag. Klinkt dat niet alsof ze lesbisch is en al meteen een oogje heeft op het nieuwe meisje…
“Nou, ik ben niet zo’n prater.” Reageerde ze enigszins argwanend. Ze keek me koud en boos aan.
“Ik ook niet.” Snauwde ik iets te vijandig terug. Zo makkelijk liet ik me niet wegsturen. Ik pakte mijn boeken uit mijn tas en de leraar begon de les. Ik bleef de hele les strak naar het bord staren en we zeiden de hele les niks meer tegen elkaar. Toen de bel ging was ze als eerste het lokaal uit en de rest van de dag zag ik haar slechts hier en daar voorbijkomen. Ze sprak mij niet aan en ik besloot haar ook niet te benaderen totdat zei zou beginnen. Maar ik hoopte stiekem wel dat ze dat morgen tijdens natuurkunde meteen zou doen.

De weg naar huis fiets ik altijd met Katja en Lieke, een 30 minuten fietstocht naar een boeren dorpje aan de rand van Stedel. Lieke’s ouders, pa en ma Kurtte, waren de laatste echte boeren in het dorp, de rest van de bewoners waren net als mijn ouders gewoon mensen die een baan hadden in de stad maar een rustigere plek wilden om te wonen. Het dorp bestond uit 50 huizen 2 supermarkten, 3 cafés een apotheek, een dokter en een kleine bibliotheek. Meer is er niet nodig. Voor de wat specialere dingen moest je wel naar de stad zelf maar, er was naast de optie om te fietsen een goed busverbinding en met de auto was het maar 10 minuten.

“Goede dag gehad op school?” vroeg mijn moeder toen ik binnen kwam strompelen en mijn tas onder de kapstok gooide.
“Ja hoor.” Mompelde ik terug. Het was altijd hetzelfde liedje. Waarom deed mijn moeder nog de moeite iedere dag opnieuw te vragen hoe het was, alsof ik ooit een ander antwoord zou geven dan: ja hoor, best, ging wel en zoals altijd. Als ik later moeder was zou ik het niet iedere dag proberen beloofde ik mezelf. Ik liep naar de keuken en smeerde een boterham met hagelslag en ging op weg naar boven. Halverwege de trap riep mijn moeder me achterna: “Er is een nieuwe vrouw bij mij op het werk. Ze heeft ook een dochter van jou leeftijd. Myra ofzo… Heb je van haar gehoord?”
Ik verstijfde en wilde terug naar de kamer rennen om mijn moeder uit te horen over de familie Soeke. Maar voordat ik ook maar één woord uit mijn keel kon krijgen schrok ik van mijn eigen gedachten. Wat moest ik toch met dat meisje, het was alsof ze me had behekst ofzo, ik wilde alles van haar weten en van haar familie alsof ze een jongen was op wie ik al maanden een oogje had. Ik moest oppassen dat ik geen gekke dingen ging doen.
“Ja, die heb ik wel zien lopen denk ik. Ik ga huiswerk maken!” riep ik terug en ik rende snel naar mijn kamer.
Ik ga huiswerk maken, dat zeg ik echt nooit. Ik hoop dat mijn moeder niks vreemds aan me opmerkt dan moet ik van alles uit gaan leggen zonder dat ik mezelf snap. Gelukkig hoefde ik niet echt bang te zijn dat mijn moeder iets vreemds aan me op zou merken. Ook al was mijn moeder de enige die soms door had dat ik nieuwe kleren aan had ofzo, ze had me nooit echt door. Niet dat me dat wat uitmaakte, ik hield wel van mijn vrijheid, maar het maakte ook dat we niet echt een gezin waren. Ik had een jonger zusje en die dacht altijd dat ik stiekem een vriendje had, dat was dan ook het enige wat ze dacht op te merken. Mijn vader was gewoon nooit thuis, vroeger was hij altijd degene waar ik het beste mee op kon schieten. Hij en ik waren altijd de sportieve twee van de familie en gingen op vakantie samen fietsen en badmintonnen enzo. Maar alles veranderd en zo ook mijn vader en ik. We groeide soort van uit elkaar. Ons hele gezin eigenlijk en ik was de enige die het door had. Misschien wel omdat ik ook de enige was die er geen probleem mee had, het paste wel bij mijn vlucht gedrag…

Ik startte, verdwaald in herinneringen over vroeger, de computer op. Gelukkig had ik een eigen computer op mijn kamer en hoefde hem niet te delen met mijn irritante zusje, met haar slechte muzieksmaak. De hele computer zou vol staan met Pussycat Dolls, Britney Spears en Justin Timberlake. Dat waren dan nog de artiesten die ik wel kende en niet mocht. De rest van de harde schijf zou gevuld worden met artiesten die ik niet eens kende en al meteen van ging kosten.
1 nieuw bericht, floepte het schermpje op. Het was Lieke. Ik opende het bericht en was verbaasd toen ik het las:

Katja voelt zich behoorlijk gedumpt door jou. Ik denk dat je het even goed moet maken. Wat moet je eigenlijk met dat kind, Myra ofzo? Ze lijkt me echt zo’n gothic meisje wat alles negatief in zien. Of heb ik weer te snel conclusies getrokken? Xxx Lieke

Was het allemaal zo opvallend geweest? Gelukkig was ze ook online, dat maakte praten een stuk makkelijker. Dan kon ik tenminste direct gevatte antwoorden terug sturen, over de mail duurde praten altijd zo lang waardoor de ander ook tijd had gevatte antwoorden te bedenken. Zonde van mijn talent om mensen om te praten. Oke. Lieke (L) Robin – Love gives you wings :D. Die moest ik hebben. Lieke had sinds kort voor de kerstvakantie met Robin gekregen, ik vond het echt geen logisch koppel maar ze zijn allebei gelukkig dus who cares!.

Anna zegt: Hoi Lieke!
Lieke (L) Robin zegt: Hey Anna! Heb je mijn mailtje gehad?
Anna zegt: net, ik denk dat je weer iets te snel bevooroordeeld bent… Maar is Katja echt boos op mij?
Lieke (L) Robin zegt: Ze vond het in ieder geval niet leuk dat je dat meisje interessanter vond dan haar avonturen in de kerstvakantie. Ze heeft heel wat meegemaakt en kon niet wachten het aan iedereen in geuren en kleuren te vertellen.
Anna zegt: Oh…
Anna zegt: Nou dan zal ik haar wel even smssen dat ik morgen tijdens bio een en al oor ben:P
Lieke (L) Robin zegt: Jeetje, je bent zelfs via msn sarcastisch!
Anna zegt: je weet toch dat ik niet zo van die ratel verhalen van Katja hou… Maar goed, ik heb wat goed te maken dus ja ik zal wel moetenL
Lieke (L) Robin zegt: Maar even serieus. Ken je die Myra al of niet?
Anna zegt: nee, hoezo?
Lieke (L) Robin zegt: iedereen vind haar een beetje maf, en ze is gewoon nieuw enzo, maar ze doet alsof ze alles al weet en wil van niemand hulp…
Anna zegt: Ik denk dat ze gewoon even moet wennen aan alles. Ze moest naast me zitten tijdens dat openings uurtje van mijn mentor en toen waren we gewoon samen naar natuurkunde gelopen. tleek me een beetje gemeen haarin haar eentje vooraan te laten zitten bij meneer Hopke
Lieke (L) Robin zegt: haha, ja ik moet er niet aan denken. Vooraan bij meneer Hopke op je eesrte dag:S
Anna zegt: precies.
Lieke (L) Robin zegt: nou, praat me maar om dan.
Anna zegt: ?
Lieke (L) Robin zegt: was ze aardig bedoel ik

Ik wist niet goed wat ik moest antwoorden. Ik had ook al lang begrepen wat ze bedoelde maar hoopte dat ze misschien iets anders zou willen weten. Ik kon nu moeilijk gaan vertellen dat ze behoorlijk kattig had gereageerd en dat we de hele les niet hadden gesproken.

Anna zegt: jawel…
Lieke (L) Robin zegt: ben niet echt overtuigd….
Anna zegt: :P
Anna zegt: dat snap ik. Nou ze deed een beetje verlegen ofzo. Ze heeft niet veel gezegd, maar volgens mij niet omdat ze arrogant was ofzo…
Lieke (L) Robin zegt: ik had een beter excuus verwacht ann.

Shit! Straks mocht niemand Myra en kon ik niet eens onopgemerkt met haar praten, ik zou meteen voor gek worden aangezien.

Anna zegt: Ze vertelde dat ze niet zo’n prater was.
Lieke (L) Robin zegt: dus?
Anna zegt: En aan het einde van de les bednakte ze me voordat ze de klas uit liep.
Lieke (L) Robin zegt: oke, maar ik ben nogsteeds niet van gedachten veranderd…
Anna zegt: Ahh, kom op zeg! Wat zou jij doen op je eerste schooldag. Net zo gaan kwekken als Katja over je kerstvakantie!
Lieke (L) Robin zegt: Oke, oke… Ze krijgt een tweede kans:p
Anna zegt: nou namens haar bedankt liek:P
Lieke (L) Robin zegt: is al goed.
Lieke (L) Robin zegt: hee, maar ik ga, film kijken met Robin :D
Anna zegt: veel plezier!
Lieke (L) Robin zegt: Tot morgen! X
Anna zegt: xx

Pffft! Nou dat kan ook wel soepeler volgende keer… Waarom kom ik ook eigenlijk voor haar op, misschien is ze wel gewoon gothic en zo’n negatief denkend persoontje. Maar iets in mij zei dat daar niks van waar was. Een beetje in de war door het conflict tussen mijn hersenen en mijn gevoel deed ik mijn cd speler aan. Michael Bublé, lekker rustgevend. Ik viel op mijn bed neer en realiseerde me dat deze dag meer energie had gekost dan normaal. Voor ik het wist viel ik in slaap.

Ik was op weg naar school, fietsend door de weilanden. Het was nog donker zoals altijd in de winter. Aan mijn linker kant stonden de koeien van de familie Kurtte, ze waren een beetje onrustig en keken me aan alsof ze hulp nodig hadden. Opeens zag ik dat midden in het weiland een koe stil lag, maar niet alsof het rustig lag te dommelen maar alsof het pijn had. Ik besloot even te gaan kijken en zette mijn fiets aan de kant. Ik had al een paar keer een koe helpen bevallen en was goede vrienden met de zoon van de veearts dus had het een en ander over diergeneeskunde opgepikt. Ik klom over het prikkeldraad en liep tussen de koeien door naar het midden van het weiland. Toen ik dichterbij kwam en de koe duidelijker zichtbaar werd zag ik ook dat er iets zwart bij de kop van de koe zat. Ik dacht dat het Lieke was in haar zwarte regen jas die de koe al aan het helpen was dus ik riep: “Lieke, ben jij dat?” Op dat moment schoot de zwarte schim overeind. Keek me fel aan, maar ik kon het gezicht niet goed zien door de zwarte cape. Er liep een rilling over mijn rug. Het was alsof de schim door me heen kon kijken en mijn diepste geheimen zichtbaar af te lezen waren aan mijn gezicht. Voor ik kon knipperen hoorde ik een soort grom, zag een fel witte flits en weg was de schim. Ik bleef alleen achter in het weiland met het lijk van een koe en een hart wat in mijn keel klopte. Ik wilde gillen om hulp maar er kwam geen geluid meer uit mijn keel. De schim was al een hele tijd weg maar de rillingen over mijn rug verdwenen niet.
Klam van het zweet schrik ik wakker. Het was een nachtmerrie, gelukkig! Nog nooit had ik zo'n echte nachtmerrie gehad. Ik had nog steeds kippenvel als of ik een veel te enge horror movie had gekeken en de beelden van marteling maar niet van mijn netvlies kreeg. Er klopte iemand op mijn deur. Nog steeds kon ik niet praten van de schrik. Langzaam ging de deur open…
“Kom je eten?” vroeg mijn moeder, zonder mijn kamer in te komen.
“euh..ja… k..kom er zo aan.” Stotterde ik terug. Toen ik de voetstappen van mijn moeder de trap af hoorde gaan vluchtte ik de badkamer in. Ik durfde me zelf pas aan te kijken in de spiegel nadat ik mijn hoofd een paar minuten onder de koude kraan had gehouden. Bang dat ik zou schrikken van de uitdrukking op mijn eigen gezicht. Langzaam droogde ik mijn gezicht af en strompelde naar de woonkamer toe. Iedereen zat al aan tafel maar niemand viel het op dat ik net de ergste en meest echte nachtmerrie van mijn leven had gehad. Langzaam ging ik zitten en schepte wat eten op. Het zou nog wel even duren voordat ik wat kon zeggen, laat staan eten door mijn keel kon krijgen….